Wzgórze psów

Mimo, ze nie wiedzialam czego sie spodziewac, to fabula wciagnela mnie od pierwszej strony. Posrod ksiazek Pana Jakuba - ta jest dla mnie najlepsza!

Mimo, ze nie wiedzialam czego sie spodziewac, to fabula wciagnela mnie od pierwszej strony. Posrod ksiazek Pana Jakuba - ta jest dla mnie najlepsza!

Bardzo dobra książka, polecam,💜też jestem Justyna też nie lubię i boję się lasów 🤣

Bardzo dobra książka, polecam,💜też jestem Justyna też nie lubię i boję się lasów 🤣

Wciągająca jak zdrapywanie strupa. Prawie wszystkie postaci męskie zafiksowane na punkcie młodych kobiet. Przemoc jedyną nadzieją. Połknęłam tę powieść w tydzień, ale czkawką mi się odbiła.

Wciągająca jak zdrapywanie strupa. Prawie wszystkie postaci męskie zafiksowane na punkcie młodych kobiet. Przemoc jedyną nadzieją. Połknęłam tę powieść w tydzień, ale czkawką mi się odbiła.

Mroczna, brudna, wielowątkowa powieść. Mimo objętości czyta się jednym tchem. Ciekaw jestem interpretacji serialowej.

Mroczna, brudna, wielowątkowa powieść. Mimo objętości czyta się jednym tchem. Ciekaw jestem interpretacji serialowej.

Bardzo cenię Jakuba Żulczyka. Umie bardzo dobrze budować sceny, stopniować ich napięcie. Ma świetny słuch do języka, potrafi nadać każdej postaci jej własny sposób mówienia. Będąc pod dużym wrażeniem warsztatu autora, tej książki nie zaliczę do swoich ulubionych, bo tę książkę lubić jest naprawdę trudno. Jest ciężka, gęsta i mroczna, po jej przeczytaniu czuję się nieprzyjemnie, jakby oblepiało mnie coś lepkiego paskudnego. Zapewne o taki właśnie rezultat Żulczykowi chodziło, ale to sprawia, że do Zyborka i Wzgórza Psów już nie wrócę, to jedna z tych powieści, które czyta się raz. Ale warto!

Bardzo cenię Jakuba Żulczyka. Umie bardzo dobrze budować sceny, stopniować ich napięcie. Ma świetny słuch do języka, potrafi nadać każdej postaci jej własny sposób mówienia. Będąc pod dużym wrażeniem warsztatu autora, tej książki nie zaliczę do swoich ulubionych, bo tę książkę lubić jest naprawdę trudno. Jest ciężka, gęsta i mroczna, po jej przeczytaniu czuję się...

To moje 2 podejście do tego autora. Kolejna książka jaką skasowłem w max 10 procentach przesłuchania. W mojej ocenie to absolutna strata czasu, książka która moim zdaniem niszczy mózg. Utopia, patologia i ogólny pesymizm treści, moim zdaniem coś takiego zatruwa nawet czytających. Niestety mam jeszcze jedną książkę kupioną tego autora, już żałuję tych pieniędzy, bo na pewno będzie to kolejna strata gotówki na odpad literacki.

To moje 2 podejście do tego autora. Kolejna książka jaką skasowłem w max 10 procentach przesłuchania. W mojej ocenie to absolutna strata czasu, książka która moim zdaniem niszczy mózg. Utopia, patologia i ogólny pesymizm treści, moim zdaniem coś takiego zatruwa nawet czytających. Niestety mam jeszcze jedną książkę kupioną tego autora, już żałuję tych pieniędzy, bo na pewno...

Fantastyczny klimat! Zastanawia mnie tylko cel wprowadzenia do fabuły tego rozdziału o dziadku Bernata z 1930 roku? Ktoś ma pomysł?

Fantastyczny klimat! Zastanawia mnie tylko cel wprowadzenia do fabuły tego rozdziału o dziadku Bernata z 1930 roku? Ktoś ma pomysł?

Zabrałam tę książkę na urlop i to był błąd, ponieważ nie jest to lekki porywający kryminał, tylko ciężka lektura zmuszająca do myślenia. Nigdy wcześniej nie miałam okazji czytać prozy Jakuba Żulczyka, ale zachęcona serialem Ślepnąć od świateł, sięgnęłam po Wzgórze psów. Książka zrobiła na mnie wrażenie, jest ciężka, ponura, pełna opisów, które najbardziej kojarzą mi się z brudem i naturalizmem z filmu Dom zły Smarzowskiego. Co zaskakujące, nie ma w tej powieści bohatera, do którego poczułabym sympatię. Czytałam tę historię z mieszaniną ciekawości, niesmaku i irytacji. Dużym plusem jest przedstawienie ludzi i ich małych i dużych dramatów. Minusem jest ilość opisów i rozkminek bohaterów, które niewiele wnoszą, a tylko dodają objętości książce. Lubię konkret, dlatego miejscami miałam wrażenie, że książka jest przegadana.

Zabrałam tę książkę na urlop i to był błąd, ponieważ nie jest to lekki porywający kryminał, tylko ciężka lektura zmuszająca do myślenia. Nigdy wcześniej nie miałam okazji czytać prozy Jakuba Żulczyka, ale zachęcona serialem Ślepnąć od świateł, sięgnęłam po Wzgórze psów. Książka zrobiła na mnie wrażenie, jest ciężka, ponura, pełna opisów, które najbardziej kojarzą mi się z...

Żulczyk w mistrzowskiej formie. Intryga, plot twist na najwyższym poziomie. Momentami trochę się dłużyła, wszak nawet audiobook to ponad 28h, ale jest warta każdej minuty spędzonej przy niej.

Żulczyk w mistrzowskiej formie. Intryga, plot twist na najwyższym poziomie. Momentami trochę się dłużyła, wszak nawet audiobook to ponad 28h, ale jest warta każdej minuty spędzonej przy niej.

Warstwa obyczajowa i klimat - świetne. Warstwa thrillerowa, jej kreacja i zawiązanie- takie se. Ostatnie 100 stron przeczytałam juz bez zaangażowania, jednak poprzedzajave to strony - wiarygodność miasteczka, autemtycznosc relacji i ich dynamika to kompensowały. Postaci drugoplanowe ciekawsze od pierwszoplanowych, chyba to tło właśnie najmocniej mnie kupiło. Zawierała kilka irytujących wątków, generalnie jednak jest to porządna lektura.

Warstwa obyczajowa i klimat - świetne. Warstwa thrillerowa, jej kreacja i zawiązanie- takie se. Ostatnie 100 stron przeczytałam juz bez zaangażowania, jednak poprzedzajave to strony - wiarygodność miasteczka, autemtycznosc relacji i ich dynamika to kompensowały. Postaci drugoplanowe ciekawsze od pierwszoplanowych, chyba to tło właśnie najmocniej mnie kupiło. Zawierała kilka...